مزن شانه به زلف پرشکن را

مپوش از سنبل تر یاسمن را

دل فایز وطن دارد در آن زلف

مکن دور از وطن اهل وطن را

عجب دارم از آن زلف چلیپا

که دارد صد هزاران دل در آن جا

بت فایز! مزن شانه بر آن زلف

مکن ویرانه خود آن آشیانها

بهار آمد گلستان شد مطرا

شدند از نوعنا دل مست و شیدا

جوانی کاش فایز! بد چو گلشن

که هر ساله شدی سرسبز و خضرا

بتا آهسته تر بردار پا را

از این دام بلا بردار ما را

سراغ نیمه جان داری ز فایز

بیا بستان سر منت خدا را

اگر خواهی بسوزانی جهان را

رخی بنما بیفشان گیسوان را

بت فایز اشارت کن به ابروت

بکش تیغ و بکش پیر و جوان را

به رخ جا داده ای زلف سیه را

به کام عقرب افکندی تو مه را

که دیده عقرب جراره فایز؟

زند پهلو به ماه چهارده را

مرا خلد برین دی بودیم جا

کنونم دوزخ است امروز ماوا

نمانده دی نماند فایز امروز

خدا داند چه باشد حال فردا

به دست آن بت طاووس زیبا

میان عاشقان شد فتنه برپا

دل فایز همیشه در هراس است

که ما کشته شویم و یار رسوا

به زیر پرده آن روی دل آرا

بود چون شمع در فانوس پیدا

دل فایز چو پروانه به دورش

مدامش سوختن باشد تمنا

بگو آن قاصد نیکو لقا را

ببر بر دوستان پیغام ما را

همان ساعت که دیدی یار فایز

به خاطر آوری این بینوا را

خوش آن ملک و خوش آن دلبر خوش آن جا

خوش آن جایی که دلبر کرده ماوا

بت فایز بود هر جا بهشت است

چه ترکستان چه هندوستان چه بطحا

سوار خنگ خوش رفتارم امشب

روانه جانب دلدارم امشب

چو سلطان حبش فایز ز شوقش

جهان زیر نگین پندارم امشب

دلم در نزد جانانست امشب

چو مرغ نیم بریانست امشب

کبابی از دل فایز بسازید

که سروناز مهمانست امشب

نسیم روح پرور دارد امشب

شمیم زلف دلبر دارد امشب

گمانم یار در راهست فایز!

که این دل شور در سر دارد امشب

سحرگه زورق سیمین مهتاب

چو در دریای اخضر گشت غرقاب

بت فایز ز هامون سر بر آورد

دوباره شد شب مهتاب احباب

بگو با دلبر ترسایی امشب

چه می شد گر که بی ترس آیی امشب

لبان خشک فایز را ز رحمت

بر آن لعل لب تر سایی امشب

صنم تا کی دل ما را کنی آب

دل نازک ندارد این قدر تاب

اگر تو راست می گویی به فایز

به بیداری بیا پیشم نه در خواب

خروس عرش بی غوغاست امشب

طلوع صبح ناپیداست امشب

سر فایز به بالین تو ای یار!

نمی دانم چه واویلاست امشب

تو که ای دل مکان در کوی یار است

تو که روز و شبان آنجا قرار است

تو که با فایزت نبود علاقه

بگو دیگر تو را با ما چه کار است؟

نگارا شربت از لبهات بفرست

گلاب از گوشه چشمات بفرست

برای توتیای چشم فایز

کف دستی زخاک پات بفرست