فما شئت کان و ان لم نشأ

و ما شئت ان لم نشأ لم یکن

خلقت العباد علی ما علمت

ففی العلم یمضی الفتی و المسن

علی ذا مننت و هذا خذلت

[...]

پرسید مرا دوست که آن قوم که بودند

کز خلق جهان گوی حقیقت بربودند

گفتم: چه نشان پرسی زان قوم که ایشان

خود را بخود از روی نمودن ننمودند

بر حاشیه دعوی هرگز نگذشتند

[...]

وا اسفی من فراق قوم

هم المصابیح و الحصون‌

و المزن و المدن و الرّواسی

و الخیر و الامن و السّکون

لم یتغیّر لنا اللّیالی

[...]

ثمّ امسک طویلا و طفق یقول:

من اجل مبعوث عظیم الشّان

یا لهب یا لهب بنی قحطان

اخبرکم بالحقّ و البیان‌

اقسمت بالکعبة و الارکان

[...]

الی سامع الاصوات مع بعد المسری

شکوت الّذی القاه من الم الذکری‌

فیا لیت شعری و الامانی کثیرة

أ یشعر بی من بت ارعی له الشعری‌

یار از غم من خبر ندارد گویی

[...]

روضه روح من رضای تو باد

قبله‌گاهم در سرای تو باد

سرمه دیده جهان بینم

تا بود گرد خاک پای تو باد

گر همه رای تو فناء منست

[...]

ای دل ار عقبیت باید چنگ ازین دنیا بدار

پاک بازی پیشه گیر و راه دین کن اختیار

پای بر دنیا نه و بردوز چشم نام و ننگ

دست در عقبی زن و بربند راه فخر و عار

چون زنان تا کی نشینی بر امید رنگ و بوی

[...]

سوف تری اذا انجلی الغبار

أ فرس تحتک ام حمار

تا کی از دار الغروری سوختن دار السّرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار

باش تا از صدمه صور سرافیلی شود

[...]