چنین در دفتر آورد آن سخن‌سنج

که برد از اوستادی در سخن رنج

که چون شیرین ز خسرو باز پس ماند

دلش دربند و جانش در هوس ماند

ز بادام تَر، آب گل برانگیخت

[...]

مهین‌بانو دلش دادی شب و روز

بدان تا نشکند ماهِ دل‌افروز

یکی روزش به خلوت پیش خود خواند

که عمرش آستین بر دولت افشاند

کلید گنج‌ها دادش که برگیر

[...]

دگر ره لعبت طاوس‌پیکر

گشاد ز درج لؤلؤ تنگ شکر

روان کرد از عقیق آن نقش زیبا

سخن‌هایی نگارین‌تر ز دیبا

کز آن افزون که دوران جهان است

[...]

دگر روز کاین ترک سلطان شکوه

ز دریای چین کوهه برزد به کوه

گراینده شد هر دو لشگر به خون

علم بر کشیدند چون بیستون

درآمد ز دریا به غریدن ابر

[...]

مغنی بساز از دم جان‌فزای

کلیدی که شد گنج گوهر گشای

برین در مگر چون کلید آوری

ازو گنج گوهر پدید آوری

چو میوه رسیده شود شاخ را

[...]