چنین گوید جهان‌دیده سخن‌گوی

که چون می‌شد در آن صحرا جهان‌جوی

شکاری چون شکر می‌زد ز هر سو

بر آمد گرد شیرین از دگر سو

که با یاران جماش آن دل‌افروز

[...]

به پیروزی چو بر پیروزه‌گون تخت

عروس صبح را پیروز شد بخت

جهان رست از مرقّع پاره کردن

عروس عالم از زر یاره کردن

شه از بهر عروس آرایشی ساخت

[...]

مغنی بدان ساز غمگین‌نواز

درین سوزش غم مرا چاره ساز

مگر کز یک آواز رامش‌فروز

مرا زین شب محنت آری به روز

پس از مرگ اسکندر اسکندروس

[...]

ای گهر‌ِ تاج‌ِ فرستادگان

تاج‌ده‌ِ گوهر ِ آزادگان

هر چه ز بیگانه و خیل تواند

جمله در این خانه طفیل تواند

اول بیت ار چه به نام تو بست

[...]

ای به زمین بر چو فلک نازنین

ناز کِشَت هم فلک و هم زمین

کار تو ز‌آنجا که خبر داشتی

برتر از آن شد که تو پنداشتی

اول از آن دایه که پرورده‌ای

[...]

هر نفس این پردهٔ چابک رقیب

بازی‌یی از پرده برآرد غریب

نَطع پر از زخمه و رقاص نه

بحر پر از گوهر و غواص نه

از درم و دولت و از تاج و تیغ

[...]