فانی تمام خدمت اوست

باقی به بقای حضرت اوست

از رحمت اوست جمله عالم

او غرقهٔ بحر رحمت اوست

نعمت چه کند چو نعمت‌اللّه

[...]

عشق را مسجد و میخانه یکی است

عشق را عاقل و دیوانه یکی است

عشق جانان خود و جان خود است

عشق را دلبر و جانانه یکی است

عشق را آتش دلسوزی هست

[...]

کاه و جو خلق برد خوش خوش

در خرمن وی فتاد آتش

و آن کس که خورد ز مال مردم

حلقش گیرد به روز مرگش

هر کس که چنان شود چنین است

[...]

شاها کرمی کن و مکن جنگ

زنهار مکن به جنگ آهنگ

گر جنگ کنی ملازمانت

اشکسته شوند و سخت دلتنگ

بشنو سخنی ز نعمت‌اللّه

[...]

دولتت را که هست پاینده

باد فرخنده سال آینده

سایهٔ دولت تو بر عالم

باد چون آفتاب تابنده

بر در حضرتت ملازم وار

[...]

گر به خانه روی و در بندی

به حقیقت بدان که دربندی

ملک شروان چه می‌کنی عارف

به طلب پادشاه دربندی

همدانی طلب همی کردم

[...]

ای که هستی به علم برهانی

عالم عالم سخندانی

گر بدانی که ما چه می‌گوئیم

علم خود را به علم کی خوانی

مفلسی از کمال دانایی

[...]

دردمندی فقیر اگر یابی

به کرم درد او دوا فرما

وعده گر دهی به درویشی

وعدهٔ خویش را وفا فرما

این نصیحت قبول اگر افتد

[...]

گنج اسما به من عطا فرمود

نعمتی یافتم که چه توان گفت

عقل آمد دمی ملولم کرد

رحمتی یافتم که چه توان گفت

نعمت الله به من عطا فرمود

[...]

مائیم حضور نعمت الله

رویش بنگر که نیک پیداست

در آینهٔ تمام اشیا

تمثال جمال او هویداست

در دیدهٔ مست ما نظر کن

[...]

سر کل چون کله نهد بر سر

آن کله کل بلای دستار است

عشق شاه است و می برد دستار

عقل مسکین گدای دستار است

دیده‌ام خواجهٔ کلان دیروز

[...]

هر که کشته شود به عشق خدا

به یقینم که او خدا گشته است

خونبها خود هدیه به گشتهٔ خویش

تا نگوئی که او چرا کشته است

پادشاهی دهد به درویشی

[...]

هر که او حجتی چنان دارد

شک ندارم هم این هم آن دارد

خوش کناری گرفته از عالم

عشق او در میان جان دارد

ترک دنیا و آخرت بکند

[...]

موئی به میان ما نگنجد

سلطان چه بود گدا نگنجد

گوئی که بلای عشق آمد

خوش باش که آن بلا نگنجد

دُردی کش کوی می فروشم

[...]

شاه عالم پناه دانی کیست

آنکه سلطان انس و جان باشد

هر که گوید دعای دولت او

راحت و روح او از آن باشد

خرم آنکس که از سر اخلاص

[...]

طرهٔ شب را مطرّا کرده اند

نور روی روز پیدا کرده اند

خوش در میخانه را بگشاده اند

ساغری پر می به رندان داده اند

در نظر نقش خیالی بسته اند

[...]

آفتابی تو و ما سایهٔ تو

احولست آنکه یکی را به دو دید

روی او نور هم از روی تو یافت

چشم تو سرمه به چشم تو کشید

این چنین خوش سخن مستانه

[...]

حق تعالی وجود انسانی

به کمال و جمال خود پرورد

از چنان نطفه‌ای که می دانی

این چنین یوسفی پدید آورد

از همه برگزید انسان را

[...]

ما چو حلوایی و حلوا یار ماست

صحن ما را پر ز حلوا کرده‌اند

مشکلات عالمی حل وا شده

مشکل ما را چو حلوا کرده‌اند

ای که گوئی ذره گردد آفتاب

[...]

آفتابی تو و ما سایهٔ تو

احول است آن یکی را به دو دید

روی تو نور هم از روی تو یافت

چشم تو سرمه ز چشم تو کشید

این چنین خوش سخنی مستانه

[...]