بد بسی کردی نکوپنداشتی

هیچ جای آشتی نگذاشتی

نگشود مرا زیارتت کار

دست از دلم ای رفیق بردار

گرد رخ من زخاک آن کو است

ناشسته مرا بخاک بسپار

رندی است ره سلامت ای دل

[...]

به اسرار حقیقت نیست جز پیر مغان دانا

له فضل علی اهلی النهی علما و عرفانا

زمانی گوش بر گفتار او نه تا یقین دانی

که جز تلبیس نبود حاصل تدریس مولانا

اگر بودی کمال اندر نویسائی و خوانائی

[...]

دریغا از آن زن که خسته می پرسید

راه حمام منجاب از کجاست؟

جدلی فلسفی است خاقانی

تا به فلسی نگیری احکامش

فلسفه در جدل کند پنهان

وانگهی فقه بر نهد نامش

مس بدعت به زر بیالاید

[...]

هزار جان به غارت برده ویشه

هزارانت جگر خون کرده ویشه

هزاران داغ ویش از ویشم اشمر

هنی نشمرته از اشمرته ویشه

مکن در کارها زنهار تاخیر

که در تاخیر آفتهاست جان سوز

بفردا افکنی امروز کارت

زکندی های طبع حیلت آموز

قیاس امروز گیر از حال فردا

[...]

کم نشین با قوم ازرق بپرهن

با بکش برخان ومان انگشت نیل

یا مکن با فیل بانان دوستی

یا بنا کن خانه ای در خورد پیل

یوسف وش آن که زود رود بهر فتح باب

محتاج التفات کلیدش نمی کنند

شد خزان و بلبل از قول پریشان بازماند

تو همان مردار مرغ بی محل گوئی هنوز

لنگ و لوک و خفته شکل و بی ادب

سوی او می غیژ و او را می طلب

خر کی را به عرسی خواندند

خر بخندید و شد از قهقهه سست

گفت: من رقص ندانم بسزا

مطربی نیز ندانم بدرست

بهر حمالی خوانند مرا

[...]

کو جنونی تا ز رسوائی نباشد خجلتم

نقص عشق است این که شرم از روی مردم می کنم

گر ترا دانش و گر نادانی است

آخر کار تو سرگردانی است

نقص کرم است آن که قدرش

در حوصله ی امید گنجد

مبارک باد عید آن دردمند بیکسی کو را

که نه کس را مبارکباد گوید نه کسی او را

عید، هر کس را ز یار خویش چشم عیدی است

چشم ما پر اشک حسرت دل پر از نومیدی است

هله نومید نباشی که ترا یار براند

گرت امروز براند نه که فردات بخواند

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا

که پس از صبر ترا او به سر صدر نشاند

و گر او بر تو ببندد همه درها و گذرها

[...]

ناصر خسرو براهی میگذشت

مست و لایعقل نه چون میخوارگان

دید قبرستان و مبرز روبرو

بانگ بر زد گفت کای نظارگان

نعمت دنیا و نعمت خواره بین

[...]

ای تو را با هر دلی رازی دگر

هر گدا را بر درت آزی دگر

صد هزاران پرده دار عشق دوست

میکند پر پرده آوازی دگر