کاش نوشیروان کنون بودی

عدلش از پیشتر فزون بودی

تا ز دعوی عدل شرمنده

خسرو روم را شدی بنده

کردی از بندگی سرافرازی

[...]

زلیخا داشت از دل بر جگر داغ

ز نومیدی فزودش داغ بر داغ

بود هر روز را رو در سپیدی

بجز روز سیاه ناامیدی

پدر چون بهر مصرش خسته جان دید

[...]

سکندر چو می گشت گرد جهان

خبر پرس هر آشکار و نهان

در اثنای رفتن به شهری رسید

در آن شهر قومی پسندیده دید

ز گفتار بیهوده لبها خموش

[...]