سرنامه نام خداوند پاک

که پیدا کند آدمی را ز خاک

حکیمی که بی فکرت و بی علل

بپیوست ملک ابد با ازل

خطا پوش مشتی پراکنده حال

[...]

خدایا جنایت ز حد برده‌ایم

به بی‌شرمی آب خرد برده‌ایم

نه ما را ز اخلاص بوئی خبر

نه ما را ز تحقیق بوئی اثر

اگر بر جناب تو سر می‌نهیم

[...]

منم ننگ هستی و از نیست کم

به فخر دو عالم کشیده رقم

اگر برهمن می‌نشیند به لات

ز من می‌زند لاف در سومنات

ز من ننگ بگریزد و نام هم

[...]

جهان آفرین رازق ذوالکرم

چو بنهاد بر لوح امکان قلم

به اول قلم عقل کل آفرید

و ز آن تخم صد گونه گل آفرید

و ز و کرد چون نفس اول پدید

[...]

هزار آفرین صدر لولاک را

که حق بهر او ساخت افلاک را

محمد که ختم رسل ذات اوست

دو عالم منور ز آیات اوست

رسولی که بی‌حاجت حرف لب

[...]

شبی اختر بخت تابنده بود

سعادت نظر بر من افکنده بود

فلک داد در دست بختم عنان

ز سعدین در برج طالع قران

نشسته به صدر قضا مشتری

[...]

زهی ذات تو ز آفرینش غرض

توئی جوهر و آفرینش عرض

توئی سایهٔ آفتاب قِدم

که هم سایه و آفتابی به هم

رخ جان به گرد تن آلوده‌ای

[...]

یکی وقت من دلبری داشتم

به زیبا جوانی سری داشتم

جمالش به خوبی چو گل در چمن

غبار رهش سرمهٔ چشم من

دهانش مرا چشمهٔ نوش بود

[...]

گدائی کهن جامهٔ شهرگرد

به من گفت رازی و دریوزه کرد

که جان پدر با خسان در مپیچ

که هرگز منافع نیابی ز هیچ

فرومایه را ساز راحت مده

[...]

گرت چشم معنی کند رهبری

که نیکو در احوال ما بنگری

ز اول در آئی به دریای غیب

هنر بینی و چشم بندی ز عیب

چو غواص آنجا شناور شوی

[...]

شنیدم که شاهی مبارک نظر

خداوند شمشیر و تاج و کمر

سپهدار و لشکرکش و جنگجوی

که با تیر بشکافتی تار موی

مبارک غلامی پریچهره داشت

[...]

به پیری همی‌گفت روزی پسر

که ای دیده حال جهان سر به سر

به بیهوده گشته فراز و نشیب

فروخوانده دفتر،‌ نوشته کتیب

به گرد جهان گشته بیرون ز حد

[...]

یکی مرد دهقان درختی نشاند

دگر آستین بر زراعت فشاند

یکی رنج سرما و گرما کشید

عذاب زمستان و گرما چشید

دگر مرد دل را به راحت نهاد

[...]

سکندر که قفل ممالک گشاد

شنیدم که بنیاد شهری نهاد

چو بر ساحل افتاد اقصای شهر

لب بحر زد بوسه بر پای شهر

چو مردم شدندی بر اطراف بام

[...]

ترا دیدهٔ دل اگر باز شد

همای سعادت به پرواز شد

به ملک خرد پنج نوبت بزن

در بوستان سعادت بزن

مگر یابی آنجا نسیم گلی

[...]

یکی مرد صاحب نظر در بهار

گذر کرد بر دامن کوهسار

سر چشمه‌ای دید در پای سنگ

به سو گلی رُسته یاقوت رنگ

زمانی وطن بر لب چشمه کرد

[...]

یکی رند در گلخنی خفته بود

تو گویی به خواب عدم رفته بود

چنان دید در خواب کو شاه شد

بر او محنت و رنج کوتاه شد

به دستش سپرده جهان تاج و تخت

[...]

گر از مایهٔ عشق گویم سخن

مرا آتش دل بسوزد دهن

قضا کیست؟ مأمور فرمان عشق

فلک چیست؟ طاقی ز ایوان عشق

ز عشق است کار جهان را نظام

[...]

یکی روز محمود گردن فراز

نهان رفت در خانه‌ای با ایاز

منور بساطی بینداختند

شه و ینده شطرنج می‌باختند

به هر وقت کان بنده شه خواستی

[...]

شبی طوطئی ز آشیان بر پرید

به مأوای خفاش ناگه رسید

همی‌گفت خفاش اوصاف شب

همه شب نمی‌آرمد از شغب

که در روز از ضربت تیغ خور

[...]