شیرین عذار یار من، آن سرو خوش خرام

دیشب کناره کرد به خشم از کنار من

غافل نبودم ار چه من از عشوه بازیش

آخر نمود عشوهٔ سختی به کار من

تنها همین نه از برم آن بی وفا برفت

[...]

نوجوانی به شخص پیری گفت

که چرا قامتت کمان گشته

پیر خندید و در جوابش گفت

به سرم دور آسمان گشته

من اول چو توجوان بودم

[...]

ترکیا! تا زر و سیمت به کف است

جاذب خلق، چو مغناطیسی

در نظر با همه نادانیها

چون فلاطون و ارسطالیسی

ور زرت نیست همانا به نظر

[...]

عاشقان را بود علامت عشق

ز روی رنگ و لاغری بدن

عشق با فربهی نیآید راست

این سخن را تو گوش دار از من

فربها گرد کوی عشق مگرد

[...]

منت خدای را که در ایام شاعری

مدح کسی نگفته و نگرفته ام صله

نه زیر منت کسم و، نه مرا بود

از هیچ کس شکایت و از هیچ کس گله

لب را به هجو کس، نگشودم به هیچ گاه

[...]

ظلم و بیداد و عذر و جور و جفا

عادت روزگار غدار است

ظاهرش گوسفند قربانی ست

باطنش گرگ آدمی خوار است

پسری با پدر نکشته کسی

[...]