یارب چه خوش است قلیه های دو پیاز

آن ناله زار اندر آن سوز و گداز

باشد که به دست من فتد بار دگر

زناج که هست مایه عمر دراز

یارب به کرم توانگرم گردانی

از نان و کباب و کشکک و بریانی

این دولت نان و حشمت بغرا را

پیوسته بدار بر سرم ارزانی

امروز چو رشته بی سر و سامانم

وز شوق جگر، کباب دل بریانم

در پیش تو بر طبق کنم تا دانی

من واله نان و قلیه بادنجانم

ماهیچه باریک که خاتون مال است

گر قیمه بسیار بود پر حال است

کس قیمت او درین جهان کی داند

چون هر دو جهان فدای یک چنگال است

در سر هوس کباب و در دل غم نان

یارب تو به لطف خویش این را برسان

ماننده پالوده شود لرزان دل

چون یاد کنم من از برنج و بریان

یک کاسه هریسه پر ز روغن به صباح

یک تکه، گرسنه را به از صد تفاح

عیبی نکنی به گفتن اطعمه ام

کین گفت شنود من مزاحی است مباح

ای لطف تو بر گناه کاران غفار

کم طاعتم و گناه دارم بسیار

بر ذات تو بازگشتم ای بنده نواز

زین گفت و شنود صد هزار استغفار