طبعم به هر ترانه نوای دگر زند

عشّاق وار، برصف خوف و خطر زند

گاهی هوای ملک عراقش گهی حجاز

گاهی قدم به خاور وگه باختر زند

با، هر مخالف است مؤالف به راستی

[...]

بر زخمهای پیکرت ار، اشک مرهم است

پس گریه تا به حشر برآن زخمها کم است

زان ناوکی که بر دلت آمد زشست کین

خون دل از دو دیده روانم دمادم است

زان تیغ کین به فرق تو تا حشر خاک غم

[...]

عشق آن بود، که از تو تویی را به در کند

ویرانه ی وجود تو زیر و زبر کند

عشق آن بود، که هرکه بدان گشت سربلند

بر نیزه سر نماید و با نیزه سر کند

عشق آن بود، که تشنه ی دیدار یار را

[...]