شبی یاددارم که شمع و لگن

بگفتندبا بی زبانی سخن

من افتاده در پیش ایشان خموش

بداده بگفتارشان گوش هوش

لکنگفت با شمع روشن ضمیر

[...]

زلفکان تومگر عطارند

کاینهمه مشک به دامان دارند

مشت موئی نه فزونند از بو

گوئی از مشک دو صد خروارند

گر بگوئیم که مشکند خطاست

[...]