شکسته‌زلف بتی مست در سرای من است

که روی دلکش او باغ دل‌گشای من است

فرشته‌خوی و پری‌روی و آدمی‌رفتار

به جای من مگر او رحمت خدای من است

منم غلامش و خود را غلام من خواند

[...]

مگر برادر دیرین بنده خواجه کمالی

گمان کند که چنو نیز من به فضل و کمالم

خدای داند و دانشوران علم حقایق

که می‌نگنجد در خاطر این گزافه خیالم

به هیچ بسته گروهی خیال بس عجب آید

[...]