زکلکت یکم ناله آمد به گوش

کزآنم پراکنده شد رای و هوش

چه با فر یزدان برآکنده ای

سزد گر ز فرمان پراکنده ای

تنی رسته ز آسایش جان و دل

[...]

از آن تاب و تیمار و زخم و زیان

به بیغاره در خود نهادم زبان

که ای ناخردمند بی چشم و گوش

سبک سر تنک رای بی مغز و هوش

به شرم از تو فرجام فرزانگی

[...]