به شکل کفن کرد رختش به بر

زدش بوسه بسیار بر چشم وسر

بگفت این تو وین پهنه ی رزمگاه

برو کت خداوند بادا پناه

دریغا که تیغی شد از مشت من

[...]

خروشید و با مردم خویش گفت

که هان ای سواران با یال وسفت

مراین نامور پور شیر خداست

به میدان کین همچو ابر بلاست

ندارد به دل هیچ بیم این جناب

[...]

بگفت ای زمهر تو جان درتنم

جهان بین به دیدار تو روشنم

روان تن و مایه ی کام من

نکورو جوان دلارام من

نگه کن به لیلای دلخون خود

[...]

به پا خاست چون باب خود بوتراب

یکی خطبه برخواند نغز و صواب

سپس روبه وی کرد و گفت ای یزید

درست است گفته آنچه رب مجید

که آن تیره جانان دل بی فروغ

[...]

که تابینمش دوست یا دشمن است

سروش است یا زشت اهریمن است

چو بشنید این عامر از پیشگاه

سوی بندخانه در آمد ز راه

به زندان مر آن شیر بربسته بال

[...]