بنال ای مدینه بزار ای حرم

خروشان شو ای مرز بطحا زغم

سرازپاک تربت برآر – ای رسول

زپر نور مرقد برآی ای بتول

به بدرود فرزند فرخ فرا

[...]

زکف حرمت هردو نگذاشتی

همی پاس حرمت نگهداشتی

چو بگذشت ازآن داستان روزچند

همه پست شد فتنه های بلند

روان شد به زاری شبی ازشبان

[...]

همان حر که سالاری آزاه بود

به یکسوی ازآن لشگر استاده بود

چو دید از سپاه گران چیره گی

به رزم خداوند خود خیره گی

بجنبید مردانه رگ بر تنش

[...]

چو آن خیره گی بر به یاران شاه

پدید آمد از آن بد اختر سپاه

یکی نامور بد قمامه به نام

در آن دم بیامد به نزد امام

بگفتا که ای شاه روشن روان

[...]

چو این دید خورشید چرخ یلی

ابوالفضل دریای خشم علی(ع)

علم رابه دست علی پور شاه

سپرد وبرون تاخت زی رزمگاه

به همره برادرش عون و علی

[...]

سه فرخ برادرش را پیش خواند

درآن روز و اندر برخود نشاند

بگفت ای دلیران فرخنده نام

برادر مرا هر سه از باب و مام

ببینید کامروز باشد چه روز

[...]

جبین سود پیش شه دین به خاک

بگفت ای تن خلق را جان پاک

من اینک ز بدرود باز آمدم

به درگاه تو با نیاز آمدم

بپوشان مرا ساز و برگ نبرد

[...]

سمند سرافراز پر باز کرد

سوی پهنه چون باز پرواز کرد

بنگرفتی اش گر عنان شاه دین

به هم در نوشتی سپهر زمین

عقابی شد آن باره ی باد پای

[...]

یکی پیک پیکان اجل سوی او

دوانید کای شه نوانی مجو

دل‌آرام را چشم بر راه توست

همه کار وصلش به دلخواه توست

بدان تیر از ترکش بوالحنوق

[...]

عمر چون ز خرگاه شه گشت دور

بگفتا به آن مردم پر غرور

که سوزید این خیمه ها را تمام

به خوشنودی کار فرمای شام

سپه پرده ی شرم را سوختند

[...]

به یاد آمدش گویی آن رزمگاه

که مسلم درآن کشته شد بیگناه

همان خواری او به چشم آمدش

زتیمار او دل به خشم آمدش

همی دست برسر زد و کرد، آه

[...]