آرایش زمانه، آقا حسین کامد

طبعش ببحر مایل، دستش به جود شایق

در کارهای بسته، فکرش کلید فاتح

بر سینه های خسته، نطقش طبیب حاذق

سیمش ز دست ریزان، چون خوی ز روی معشوق

[...]

درختی کهن بود در بیشه‌‌ای

ندیده به تن زخمی از تیشه‌ای

بلند و قوی‌پنجه‌، سخت و سطبر

به دامانش آویخته دست ابر

فراتر ز نُه آسمان پایه‌اش

[...]

شنیدم یکی شهر معمور بود

که ابلیس از مردمش دور بود

به‌مرد و زنش داده یزدان پاک

دل و دیده و دست و دامان پاک

هم از گرگ آسوده آنجا گله

[...]