×
نسیمی » دیوان اشعار فارسی » مثنویات » شمارهٔ ۱
آن شه والای گرامی گهر
واقف اسرار قضا و قدر
عالم تنزیل و کتاب کریم
عارف تأویل کلام قدیم
مظهر اسرار الهی بود
[...]
نسیمی » دیوان اشعار فارسی » مثنویات » شمارهٔ ۲
ای بی خبر از حقیقت خویش!
از غصه بیش و کم دلت ریش
دیوت زده راه و کرده عریان
از کسوت عقل و دین و ایمان
در چنبر دیو کرده گردن
[...]
نسیمی » دیوان اشعار فارسی » مثنویات » شمارهٔ ۳
ز اندیشه در بحر حیرت غریق
چو شیخی که گم کرده باشد طریق
سعادت نظر کرد در حال من
برآمد ز گل پای اقبال من
ز بد فعلی سگ نباشد عجیب
[...]
نسیمی » دیوان اشعار فارسی » مثنویات » شمارهٔ ۴
تو روی ماه و خور فضل خدا بین
که بست از فی و ضاد و لام آیین
ببین فضل خدا در صورت ماه
بشو از فی و ضاد و لام آگاه
ز گوش و چشم و بینی گر بدانی
[...]
نسیمی » دیوان اشعار فارسی » مثنویات » شمارهٔ ۵
ماییم قلندران معنی
در لنگر خوش هوای دنیی
آسوده ز خیر و شر عالم
آزاد ز جنت و جهنم
نی غصه نام و نی غم ننگ
[...]