تا مرا مهر تو در دل رخ تو در نظر است

دل ز غم مضطرب و دیده به خونابه تر است

آب چشمم نگر و خون دلم ده که مرا

دل بلای دگر و دیده بلای دگر است

تا مرا سوخت غمت پاک ز خاکستر من

[...]

هزار شکر که تقدیر شد زمانه نواز

زمانه را به صلاح خلل نماند باز

نماند آنکه زند مقصد از تعلل دم

نماند آنکه کند کام بر توقع باز

گذشت دامن اقبال را کف حرمان

[...]

شبی داشتم صحبتی چون ارم

نه اندوه ره داشت آنجا نه غم

پری‌چهره بود قانون به‌دست

چو می نغمه‌اش خلق را کرده مست

چه قانون‌؟ یکی طُرفه صندوق راز

[...]