دیده ی آغاز بین بر کنده باد

تا ابد از خاک و خارا کنده باد

این سخن بگذار و سیم کن بیان

گفت سیم آنکه اندر خاکدان

هر گروهی بینی اندر خانه ای

[...]

وان دگر خود را فقیه شهر خواند

حکم برمال و دماء خلق راند

شهره اندر هر افق چون بدر شد

صدر را بگرفت ذات الصدر شد

مدرسی آراست از فوج آتاش

[...]

شست هاجر پیکر فرزند را

شانه زد آن کاکل دلبند را

مشک زد آن زلف عنبربار را

زد گلاب آن چهره ی گلنار را

سرمه اش در دیده ی مخمور کرد

[...]

گفت با ایشان شه ملک بقا

ای سرافرازان میدان بقا

دوست گویا طور دیگر خواسته

بزم دیگر بهرتان آراسته

این جهان خاکست و جای خاکیان

[...]