روزه را شبها به آب افطار کرد

شکر کرد و سجده ی جبار کرد

روز دیگر باز نامد راتبه

آمدش زان خاطبه بل عاطبه

گفتش آخر تا کی ای مرد سلیم

[...]

آن یکی پرسید از پرخواره ای

حرفتی داری و یا بیکاره ای

گفت من دارم همایون پیشه ای

نیست جز آن پیشه ام اندیشه ای

مقریم قرآن خوانی شغل من

[...]

گریه کرد از بس شعیب تاجدار

روزهای روشن و شبهای تار

هر دو چشمش کور و نابینا نشست

باز دادش چشم سلطان الست

آنکه او را دیده از آغاز داد

[...]

در ملک چون قدرت رفتن ندید

حق تعالی آدمی را آفرید

آن گروه قدسیان پاکزاد

کز من ایشان را هزاران یاد باد

هریکی دارد به یک منزل مقر

[...]

چونکه گفتند این سخن را قدسیان

گفت با ایشان سخن حی جهان

تن اگر چه زاده ی خاک و گل است

جان او از صقع عزت نازل است

گر تنش از عالم سفلی بود

[...]

این فنا نبود مقام هرکسی

مسند سلطان کجا و هر خسی

این فناء اهل قربست و وصول

چون شدی واصل تورا یابد حصول

مخلصین را هم فناء دیگرست

[...]