ای خفته همه عمر و شده خیره و مدهوش

وز عمر و جهان بهرهٔ خود کرده فراموش

هر گه که همیشه دل تو بیهش و خفته است

بیدار چه سود است تو را چشم چو خرگوش؟

این دهر نهنگ است، فرو خواهد خوردنت

[...]

بنگر بدین رباط و بدین صعب کاروان

تا چونکه سال و ماه دوانند هردُوان

من مر تو را نمودم اگرچه ندیده بود

با کاروان رباط کسی هر دُوان دَوان

از رفتن رباط نه نیز از شتاب خود

[...]

ای گشته سوار جلد بر تازی

خر پیش سوار علم چون تازی؟

تازیت ز بهر علم و دین باید

بی‌علم یکی است رازی و تازی

گر تازی و علم را به دست آری

[...]