چنین تا به درگاه مانوش شد

همه رنج راهش فراموش شد

چو مانوش برخواند گفتار شاه

ز اندیشه شد رنگ رویش چو کاه

فرستاده را گفت کاین شاه نو

[...]

چو رفتند نزدیک طیهور شاه

نهادند نامه در آن پیشگاه

چو در نامه آن ناسزا خواند گفت

که با دیو زاده خرد نیست جفت

بر آشفت و دژخیم را گفت شاه

[...]

بدو گفت طیهور کاکنون ز راه

بیندیش تا چون شود بی سپاه

که راه شما ایدر این است و بس

کجا پیل دندان نشانده ست کس

بدان راه رفتن نداردْت روی

[...]

وزان روی زال و فرامرز و سام

برفتند با شادی و ناز و کام

به راهش نشستند در نیمروز

به شب خوردن و روز نخجیر بوز

ز رزم سیوم در گذشتیم نیز

[...]