بیت

آن خالقی که صورت خلق آفریده است

غیر مکرر اینهمه صورت کشیده است

شعر

گر نه ذات او سبب در نظم عالم آمدی

نظم موجودات عالم کی فراهم آمدی

بیت

شاهی که هر که پایه مدحش بلند ساخت

خود را بیمن همت او ارجمند ساخت

بیت

بزرگوار خدایا چو شعر قسمت ماست

رهی نما که کندوردجان بصدق درون

ز سوره شعرا رب نجنی اهلی

نه سیرت شعرا یتبعهم الغاوون

تمت الدیباچه من القصیده الثانیه

هوای جنت کویت نسیم عنبر بار

فدای نکهت مویت شمیم مشک تتار

ندیده گلشن عالم چو سرو بالایت

نبوده در چمن حسن چون تو گل رخسار

هوای جنت کویت نسیم عالم بالا

[...]

رسید بار غمی بر دلم که شد از جان

بآرزوی تو ای شاه حسن صبر و قرار

برد گرانی غم جان زنار خوبان چند

پی شکست بتان تو سنت بمیدان آر

عجب بود که کند در جهان حدیث از غیر

[...]

همی فشاند اگر گرد عنبرین زلفت

نمی نشاند از آن گرد بر دل گلزار

دمی که موی معنبر حجاب روی تو نیست

جمال روی تو گل خوار میکند چون خار

هزار سنبل پرچین گدای کاکل دان

[...]

نیاورم نفسی زد ز دست غم بی تو

نیاورم بکسی نکته راندازین اسرار

روا مدار که با من جفا کند گردون

گرش چه جز ستم و جور نیست گردون کار

نیارم نفس زد ز بیداد گردون

[...]

پری چو نیست بکوی تو رخصتش ایماه

عجب که بر درت ای شاه من بیایم بار

رسید ناله من بر فلک ز غم ای مه

بجز ملک نبرد ره کسی بدین گفتار

ولی نتافته ام سر ز عشق تو هرگز

[...]

رخ تو با رغم از دل مرا چو دور نساخت

تنم که کم زغباریست چون کشد این بار

یکی که خامه صفت سر زخط عشق بتافت

ز غم نگشت نزار و نشد ز محنت زار

کسی که نام ترا راز نامه دل خواند

[...]

ریا کرامت شیخست و شید بیخودیش

خوشان ز جام ابد نیست صورت دیوار

اگر چه غیر شناسد که یار مستان کیست

که داند آنکه جمال تو چیست جز خمار

شیخست و شید خود چه شناسد که یار کیست

[...]

منم که کنج غمت جستم از دل بی بخت

دلم بکند بسی جان ولی ندید آثار

یقین بود که جفا مدعی بجانم کرد

که مانده است چو فرهاد دست من از کار

کنج غمت جست دل بخت بد آمد بجنگ

[...]

شنید گوش دلم چون کلام دلکش تو

نشد ز شوق تو دیگر بزهد و تقوی یار

درآمدی تو به گفت و شنید و سالک شهر

به خویش نامد اگر بود مالک دینار

کلام دلکشت بشنید سالک

[...]

کلام روح فزای تو در کمال هنر

صفای روی تو صافی تر از گهر بسیار

هزار رشک برد از حلاوتت شکر

هزار خار خورد از طراوتت گلنار

کلام روح فزای تو در کمال حلاوت

[...]

ظریف و نازک و رعنا و چابکی ایسرو

نیاورد دگر ایام خوشتر از تو نگار

لبت که آب خضر ریزد از سخن گویی

قرار میبرد و بی وفاییش بقرار

سرم بپای تو هر سو فتاده و زتن جان

[...]

لب تو نامه درد منست و خط بروی

فغان که دایم از آن درد داردم افکار

طبیب ما دهنت چون دوا نمی سازد

تنم ز درد تو دلخسته ماند و جان بیمار

نامه درد منت مادام یاد

[...]

نه بر فروخته مه بی رخت چراغ دلم

نه جان سوخته از دیدن تو برخوردار

تویی که شاه غمت بسکه با تطاول زیست

مرا بسوخت دو چشمت بصد تغافل زار

بفروخت مه رخت دلم غم بتطاول

[...]

شبی که در دلم آرام نیست بی دردت

دوای درد من آورده جام جم کردار

چو درد ع شق تو آورده رو بمن از مهر

نکرده ام دل خود را ز درد و غم تیمار

در دل آرام درد درد آورد

[...]

و گر به پیش تن شب نشین تو بنشینی

کنیش تابش تب شعله زن بتن بی نار

پیش تن شب نشین تو بنشین

نیش تبش تبش بتن بین

پیشتنشتنشبنشینتبنشیننیشتبشتبشبتنبین