در فصل دی شده است به زور سنان برف

روی زمین مسخر صاحبقران برف

چون اخگری که در تل خاکستری بود

مهر منیر گم شده اندر میان برف

بارد بدان مثابه که گویی مگر توان

[...]

بود به نور ریاضت همیشه دل روشن

که از گداز تن است این چراغ را روغن

چنان زآتش عشقش گداختم که چو شمع

نماند غیر رگ و استخوان مرا ز بدن

توان شنید ز آهم شمیم رخسارت

[...]

زهی خجسته بیانی که بال شهرت یافت

ز جنبش دو لبت گاه نطق مرغ سخن

به عهد نور ضمیرت ز پرتو خورشید

غبار آرد هر روز دیدهٔ روزن

زبهر آنکه صفا گیرد از ضمیرت وام

[...]