حاتم باشی با همه کس وقت سخا

چون نامه به نام ما رسد طی گردد

زنهار زآهشان بیندیش که آه

دودی است که زیر دامن آتش دارد

مه را به بناگوش تو نسبت کردم

زنهار که این سخن به گوش تو رسد

خال تو راست حالتی سخت عجب که هرکه او

می‌نگرد به خال تو شیفته‌حال می‌شود

لبش رنگ لعل و دمش بوی مشک

شراب آتش تر قدح آب خشک

گفتم که تو را کجا توانم دیدن

گفتا که مرا کجا توانی دیدن