آمد آن تیر ماه سرد سخن

گرم در گفتگوی شد با من

زیر او در سؤال با من تیز

بم من در جواب او الکن

نه مرا با تکاب او پایاب

[...]

این پند نگاه دار هموار ای تن

برگرد کسی که خصم تو هست متن

عضوی ز تو گر یار شود با دشمن

دشمن دو شمر تیغ دو کش زخم دوزن

گر نیزه گذارد شهاب او

دیوی فکند لعب او لعین

پروانه که در جلوه بیندش

با پیرهن شمعی و سمین

آباد بر این چرخ تیز گرد

از نور سراپای او عجین

هم زور چون شیرانش بر کتف

هم موی چون گورانش بر سرین

لبیک زند گوید ای فلک

جان بازی من بین و شمع بین

در خاک مکش خویشتن به خشم

بر سنگ مزن خویشتن بکین

ور حمله پذیرد سوار او

حصنی بودش پشت او حصین

کرد آخر او هر نفس هزار

بر صورت او خواند آفرین

کز منظر او در گذر همی

بر آب نشانی خطوک چین

ای باد هوا ای براق جم

ای قاصد روم و رسول چین

گر میل به جرمش به حق کند

یعنی عوض کهرباست این

بوسعد سلیمان روزگار

مسعود فریدون آ بین

ایزد نه به از به بیافرید

از رشک چرائی دژم چنین

هر بحر نه بحری است چون ذلت

قیفال . . . از وتین

آن شاه که چشم فلک ندید

در خاتم شاهی چنو نگین

عرض شه و جرم فلک نگر

این نفس نفیس آمد آن مهین

خواهی که بیکران من رسی

بر سایه یکران من نشین

یکران من اندر سبق مگر

چین حسدت بست بر جبین