|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از حس دلتنگی و بیقراری خود میگوید و اینکه نمیخواهد بیشتر از این در انتظار و امیدواری بماند. او احساس میکند که مانند یک صید در دام افتاده و غبار و سختیها بر دوشش سنگینی میکند. همچنین به تنهایی و ناامیدی اشاراتی دارد و خواهان رهایی از این وضعیت است.
هوش مصنوعی: دیگر طاقت ندارم و نمیتوانم بیشتر در انتظار بمانم، زیرا احساس میکنم که به اندازه کافی در جستجوی شکار هستم.
هوش مصنوعی: به عنوان یک ذرهی کوچک که بر دوش غبار قرار دارد، در حالتهای مختلف و در حال پرواز، احساس میکنم که هر چه بیشتر در حرکت و جنبش باشم، تواناییام در پرواز نیز بیشتر خواهد بود.
هوش مصنوعی: چندین بار فقط به وعدهای از درد و ناراحتی که ناشی از خیانت است دل خوش میکنیم، در حالی که این امیدها هیچ ثمری ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.