|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و اشتیاق خود به معشوق صحبت می‌کند. او اگر بداند که عشقش شدیدتر خواهد شد، دیگر به دعا و درخواست خود مراجعه نمی‌کند. او به این فکر می‌کند که یادآوری عشق و نیازهای خود، از دیگر مسائل زندگی بازش می‌دارد. در پایان، او بیان می‌کند که حتی در صبح‌های دلگیر، عشقش چون خورشیدی بر دل تیره‌اش می‌تابد و این عشق را به دستانی ناامید سپرده است.
هوش مصنوعی: اگر بدانم که عشق تو روز به روز بیشتر می‌شود، برای خودم آرزوی سلامتی و شفا نخواهم کرد و به دوستی با دعا و درخواست از خدا مشغول نخواهم شد.
هوش مصنوعی: اگر من فریاد بزنم تا یاد دو دنیا را به یاد آورم، در حقیقت باید از همه چیزهایی که در ذهن دارم چشم‌پوشی کنم.
هوش مصنوعی: در صبح زود، دل من مانند خورشید روشن و تابناک می‌درخشد. من اما به دست روزهای تاریک و سختی داده‌ام تا ستاره خود را بیابم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.