|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهی اهمیت درد و رنج در زندگی و انسانیت است. شاعر میگوید که درد نشانهی وجود عشق و عواطف انسانی است. او بر این باور است که مردی که درد و رنج را تجربه نکرده، واقعاً مرد نیست و هر کسی که مرد باشد، حتماً دردی را احساس کرده است. در نهایت، شاعر بیان میکند که خود نیز درد را به عنوان بخشی از وجودش میپذیرد.
هوش مصنوعی: شکایت از دل پر دردی است و برای درمان این درد، باید شخصی باتجربه و دلسوز را پیدا کنی تا به تو کمک کند.
هوش مصنوعی: کسی که درد را احساس میکند، باید با آن روبرو شود و آن را تحمل کند. مردان نیز باید با چالشها و مشکلات زندگی به گونهای شجاعانه برخورد کنند.
هوش مصنوعی: مرد واقعی کسی است که درد و رنج را تجربه کرده باشد؛ زیرا مردانی که درد ندارند، در واقع مردانگی را به معنای واقعی کلمه درک نکردهاند.
هوش مصنوعی: من همواره از عشق زجر میکشم و در چنگال درد هستم. من دردیام، من دردیام و بس!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.