|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، عاشق سرمست و معشوقش در یک خانه هستند. معشوق با ناز و زیباییاش به در خلوتسرا میزند و از عاشق میپرسد که کیست. عاشق با افتخار خود را معرفی میکند، اما معشوق با اشاره به اینکه به عشق و جانش نیازی نیست، نشان میدهد که عشق حقیقی فراتر از لفظ و نام است و هیچکس نمیتواند آن را بهطور کامل درک کند. در نهایت، معشوق تأکید میکند که عشق واقعی در یک کلام نمیگنجد و ما و تو نیز در این معنا جایی نداریم.
هوش مصنوعی: عاشق خوشحال و سرمست در کنار معشوقش در یک خانه زندگی میکردند.
هوش مصنوعی: زنی زیبا و دلربا با دقت و نازکی خاصی بر در محلی که نزدیک به تنهایی است، حلقه زد.
هوش مصنوعی: در وقت غروب، یکی از عاشقان نزد در آمد و گفت: «عاشق کیست؟» او پاسخ داد: «من هستم، بندهای ساده و نازک».
هوش مصنوعی: اگر به اندازهی یک موی نازک هم فاصلهای بین جان و محبوب وجود نداشته باشد، پس همه چیز در ارتباط با جان و محبوب است.
هوش مصنوعی: او چنان بزرگ و عظیم است که نمیتوانیم به سادگی او را تعریف کنیم. در واقع، او فراتر از درک ماست و هیچجا برای وجود ما و تو در مقایسه با او وجود ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.