|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به توصیف یک ملک (کشور) می‌پردازد که در آن، یک والی با قدرت و مقام بالا وجود دارد. او خود را ولی و صاحب این ملک می‌داند و به بندگی او افتخار می‌کند. از دیدگاه شاعر، همه موجودات از جمله ذرات و خورشید نور خود را از این والی می‌گیرند. او به افرادی که نمی‌توانند این معنای عمیق را ببینند، اشاره کرده و آنها را کور می‌خواند. به‌طور کلی، ابیات نشان‌دهنده اهمیت مقام ولی و ارتباط او با کل عالم است.
هوش مصنوعی: در یک سرزمین خاص، حاکمیت و قدرتی وجود دارد که در آنجا باید همانگونه که شایسته است، به کشور نگاه کرد.
هوش مصنوعی: من او را والی می‌دانم و خود را در مقام ولی، در حالی که او را مالک سرزمین و قدرت حکمرانی می‌خوانم.
هوش مصنوعی: بندهٔ او، که آقای هر دو جهان است، خدمتگزارش در تمام دنیا، پادشاه است.
هوش مصنوعی: ذره و خورشید هر دو از او نور می‌گیرند، اما تو که کور هستی، نمی‌توانی این روشنایی را ببینی، حتی اگر دور باشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.