دُرد دردش دردخواری بایدش
دردمندی بردباری بایدش
گر بنالد بلبلی عیبش مکن
عاشق است و گلعذاری بایدش
دل به دلبر جان به جانان می دهد
هر که او وصل نگاری بایدش
رند سرمستی که می نوشد مدام
خوش حریفی و کناری بایدش
در چنین میدان که ما گوئی زدیم
پادشاهی شهسواری بایدش
دل بود آئینه او آئینه دار
آینه آئینه داری بایدش
یار یاران ترک اغیاران کند
گرچه سید یار غاری بایدش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ عشق و دردهای ناشی از آن است. شاعر به بیان این نکته می‌پردازد که درد و رنج در عشق طبیعی است و باید با صبوری و تحمل با آن برخورد کرد. او به بلبلی که در عشق خود ناله می‌کند اشاره می‌کند و بر این نکته تأکید می‌ورزد که عاشق باید از این ناله‌ها عیب نگیرد. همچنین، شاعر به ارتباط عمیق بین دل و محبوب صحبت می‌کند و می‌گوید که در چنین میدان عشق، پادشاهی و قهرمانی نیاز است. در نهایت، او بر اهمیت دوستی و همراهی در عشق تأکید می‌کند و می‌گوید که یار باید از دیگران دوری کند و نزد یار واقعی بماند.
هوش مصنوعی: کسی که احساس درد و رنج دارد، باید صبور و با خرد باشد تا بتواند بر مشکلاتش غلبه کند.
هوش مصنوعی: اگر بلبل نوای غم می‌سراید، عیب او را نگیر؛ زیرا او عاشق است و به گل نیاز دارد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به معشوق خود علاقه‌مند باشد، باید خودش را در اختیار او قرار دهد.
هوش مصنوعی: شخصی که اهل لذت و شادی است و همواره مشغول نوشیدن است، باید همدم و دوست خوبی داشته باشد که در کنار او بماند.
هوش مصنوعی: در چنین میدانی که ما در آن نبرد می‌کنیم، باید کسی باشد که همچون یک پادشاه و جنگجو، شجاعت و توانایی رهبری داشته باشد.
هوش مصنوعی: دل مانند آینه‌ای است که باید آن را نگهداری کرد و به درستی از آن مراقبت نمود.
هوش مصنوعی: دوست، دوست‌دارانی را از دیگران جدا می‌کند، اگرچه باید برای او یاری همچون خودی باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.