گر نه او یار غار ما باشد
در دو عالم که یار ما باشد
ما کجا دوستدار او باشیم
گر نه او دوستدار ما باشد
شادمانم به دولت غم او
زانکه او غمگسار ما باشد
رندی و عاشقی و میخواری
پیشه و کار و بار ما باشد
پادشاهیم و شاهد و ساقی
بر یمین و یسار ما باشد
سخن ما که روح می بخشد
در جهان یادگار ما باشد
نعمت الله که جان ما به فداش
سید و خواندگار ما باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق و وابستگی عمیق شاعر به محبوبش است. او تأکید میکند که اگر محبوب (یار) نبود، نمیتوانستند دوستی و محبت نسبت به او را احساس کنند. شاعر حتی در غم او شاد است، زیرا او مایهی تسلی و آرامش اوست. زندگی او پر از عشق، رندی و میخواری است که به وجود محبوب وابسته است. همچنین، او خود را در مقام پادشاهی میبیند که در کنار محبوب و ساقی زندگی میکند. در نهایت، او به عشق و یاد محبوب اشاره میکند که روح زندگی او را میبخشد و محبوباش را سید و خوانندهای میداند که برایش ارزشمند است.
هوش مصنوعی: اگر او همراه و همدم ما نباشد، در هیچیک از این دو جهان، کسی نمیتواند یار ما باشد.
هوش مصنوعی: ما چگونه میتوانیم او را دوست داشته باشیم، اگر او خود دوستدار ما نباشد؟
هوش مصنوعی: من به خاطر غم او شاد هستم، زیرا او کسی است که غمهای ما را تسکین میدهد.
هوش مصنوعی: سبک زندگی ما بر پایه رندی، عشق و میخواری است.
هوش مصنوعی: ما پادشاهان هستیم و در دو طرف ما، شاهد و ساقی حضور دارند.
هوش مصنوعی: کلام ما باید به زندگی و شادابی در جهان کمک کند و همچنان یادگاری از ما برجای گذارد.
هوش مصنوعی: نعمت الله که جان ما در راه او فدای میشود، آقایی است که پرچمدار و سرپرست ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.