نور چشمست او به او بینیم
لاجرم جمله را نکو بینیم
ما چو احول نه ایم ای بینا
کی چو احول یکی به دو بینیم
آینه گر هزار می نگریم
خود و محبوب روبرو بینیم
مجمع زلف او پریشان شد
حال مجموع مو به مو بینیم
آفتابی به ماه می یابیم
بلکه او را به نور او بینیم
موج بحریم و سو به سو گردیم
آب در دیده سو به سو بینیم
همه عالم چو نعمت الله است
غیر او را بگو که چو بینیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره مشاهده و درک زیبایی‌های عالم و عشق الهی است. شاعر به زیبایی‌های چهره محبوب اشاره می‌کند و می‌گوید که در هر چیزی، خود و محبوب را می‌بیند. او بر این باور است که اگر کسی به این حقیقت نرسد، همچون کسی دچار کوری است که نمی‌تواند زیبایی‌ها را در دو بعد ببیند. به طور کلی، شاعر تلاش می‌کند تا نشان دهد که همه چیز در عالم، نعمت الهی است و در نهایت، تنها زیبایی الهی را باید دید و شناخت.
هوش مصنوعی: چشم ما به زیبایی او روشن است و به همین خاطر، همه چیز را زیبا می‌بینیم.
هوش مصنوعی: ما مانند کسانی نیستیم که درک محدودی دارند. ای بینا! ما نمی‌توانیم تنها به دو چیز نگاه کنیم.
هوش مصنوعی: اگر هزار بار به آینه نگاه کنیم، همیشه خود و محبوب را در مقابل خود خواهیم دید.
هوش مصنوعی: زلف‌های او به قدری پریشان و آشفته شده‌اند که حالا تمام موهایش را یکی یکی می‌توانیم ببینیم.
هوش مصنوعی: به گونه‌ای که نور خورشید باعث روشنایی ماه می‌شود، ما باید به دنبال یافتن زیبایی در خود نوری باشیم که از وجود دیگری می‌تابد.
هوش مصنوعی: ما مانند موج‌ها در دریا هستیم و در هر جهتی حرکت می‌کنیم. آب را در چشمان‌مان می‌بینیم که به سمت‌های مختلف در حال حرکت است.
هوش مصنوعی: تمام جهان مانند نعمت‌های الهی است. وقتی خود را ببینیم، از اغیار چه می‌گوییم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در خودان چهره نکو بینیم
ور بخود بنگریم او بینیم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.