گر تو عارف شوی شوی بخشی
این چنین عارفی به از بخشی
هر چه گیری از او به او گیری
هر چه بخشی از او به او بخشی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
گر تو عارف شوی شوی بخشی
این چنین عارفی به از بخشی
هر چه گیری از او به او گیری
هر چه بخشی از او به او بخشی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، اشاره به این است که اگر کسی به معرفت و درک عمیق برسد (عارف شود)، خود را از جزئیات و محدودیت‌ها رها کرده و به یک حقیقت بزرگ‌تر متصل می‌شود. این عارف، از یک درجه‌ی بالاتر و عمیق‌تر نسبت به یک بخش‌دار (کسی که فقط به قسمت‌ها می‌پردازد) قرار دارد. در نهایت، هر چیز که از این عارف بگیریم، به نوعی به او برمی‌گردد و هر آنچه که از او بدهیم، باز هم به او تعلق دارد. به عبارتی، درک واقعی و عارفانه به وحدت و پیوستگی همه‌چیز اشاره دارد.
هوش مصنوعی: اگر تو به مقام عارفیت برسی، به یک نوعی از بخشندگی و سخاوت دست می‌یابی که از نوع بخشندگی معمولی بهتر و ارزشمندتر است.
هوش مصنوعی: هر چیزی که از او به دست می‌آوری، در واقع از خود اوست و هر چیزی را که به او بدهی، یعنی بخشی از وجود خود او را به او می‌سپاری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.