بگشای لب شیرین بازار شکر بشکن
بنمای رخ رنگین ناموس قمر بشکن
چون چشم ترم دیدی لب بر لب خشکم نه
آن شربت هجران را تلخی بشکر بشکن
دنیا ز دهان تو مهر از خمشی دارد
آن طرفه غزل برخوان وآن مهر بزر بشکن
گر کان بدخشانرا سنگیست برو رنگی
تو حقه در بگشا سنگش بگهر بشکن
ور نیشکر مصری از قند زند لافی
تو خشک نباتش را زآن شکر تر بشکن
دل گنج زرست او را در بسته همی دارم
دست آن تو زر بستان حکم آن تو در بشکن
در کفه میزانت کعبه چه بود؟ سنگی
ای قبله جان زآن دل ناموس حجر بشکن
هان ای دل اشکسته گردوست خوهد خود را
از بهر رضای او صد بار دگر بشکن
رو بر سر کوی او بنشین و بدست خود
پایی که همی بردت هر سو بسفر بشکن
چون سیف بکوی او باید که درست آیی
خود عشق ترا گوید کز خود چه قدر بشکن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات عاشقانه و دردهای جدایی میپردازد. او از معشوقی میخواهد که با لبهای شیرینش شکر را بشکند و زیباییاش را به نمایش بگذارد. شاعر نگران دل خود است که همچون گنجی در بسته است و میخواهد عشق و محبت به معشوق او را به طور کامل درک کند. او همچنین به تصویر کشیدن دلگیری و اشکهایش در مسیر عشق پرداخته و از معشوق میخواهد که در کنار او باشد و دل شکستهاش را ترمیم کند. در نهایت، شاعر بر این نکته تأکید میکند که در عشق باید به خود بقبولاند که از هرگونه موانع و درد بهخود ضربه نزند بلکه خود را به سوی عشق رهنمون کند.
هوش مصنوعی: خود را نشان بده و از زیباییهای خود صحبت کن، مانند شکرینی که در بازار ولایت دارد. لبخند بزن و چهره زیبای خود را نمایان کن، مثل ماه که به آسمان میدرخشد.
هوش مصنوعی: وقتی چشمانم را با اشک پر دیدی، لبهایم را به هم فشار نده. این جدایی را با شیرینی شکر، برطرف کن.
هوش مصنوعی: دنیا به خاطر لبخند تو زیبایی دارد. پس این غزل زیبا را بخوان و آن مهر و محبت بزرگ را بشکن.
هوش مصنوعی: اگر سنگی از بدخشان وجود دارد که رنگی زیبا دارد، تو میتوانی با یک حقه، آن را بشکنی و جواهر آن را به دست آوری.
هوش مصنوعی: اگر نیشکر مصری از قند صحبت کند، تو میتوانی با تکه کردن نبات خشک او را از آن شکر، تر و طعمدارتر کنی.
هوش مصنوعی: دل مانند گنجینهای از طلاست و من آن را در صندوقی محفوظ نگهداشتهام. پس دست تو را بهسوی آن دراز میکنم تا با ارادهات آن در را بشکنی و به غنای آن دسترسی پیدا کنی.
هوش مصنوعی: در ترازوی سنجش تو، کعبه چه ارزشی دارد؟ تنها سنگی است که دل را به خود متوجه میکند و باید از آن خواهش کنی که به حرمت جان، آن را بشکنی.
هوش مصنوعی: ای دل شکستخورده، خود را برای جلب رضایت او به هزار بار دیگر هم بشکن.
هوش مصنوعی: بر سر کوی او بنشین و با دست خود پای خود را که تو را به سفرهای دور میبرد، بشکن.
هوش مصنوعی: برای ورود به دنیای عشق او، باید به درستی و با صداقت قدم بگذاری. عشق به تو میگوید که چقدر باید از خودت فاصله بگیری و رنج بکشانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.