ما جان فدای آن رخ نیکوش میکنیم
در مه نظر از آرزوی روش میکنیم
بی‌او چنانکه عادت سوداپزان بود
هردم چو آب از آتش دل جوش میکنیم
بهر شراب شادی روز وصال او
هر شب هزار جرعه غم نوش میکنیم
گر نقره (پیش) آید و گر زر فتد به دست
در کار یار سیم بناگوش میکنیم
از طعن‌های دشمن و غم‌های دوستان
با او حدیث خویش فراموش میکنیم
دشمن که دست ما به دهانش نمی‌رسد
چندین زبان‌درازی او گوش میکنیم
در کوی او دویم چو سگ هر شب و به روز
بر خاک راه خفته و خاموش میکنیم
دشمن چو شب‌رو است چو سگ بانگ می‌زنیم
سگ در پی است خواب چو خرگوش میکنیم
بر یاد دوست هر شب با شاهد خیال
پا در فراش و دست در آغوش میکنیم
ما در سماع خرقه خود چون قمیص گل
پاره ز عشق سرو قباپوش میکنیم
هر روز همچو سیف ز دل‌های پر گهر
گنجی دفین هر شکن موش میکنیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق عمیق و فداکاری‌اش برای معشوق سخن می‌گوید. او به زیبایی چهره معشوق و تاثیر آن بر خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که بی‌معشوق چقدر رنج می‌کشد. شاعر به غم‌هایی که در دوری معشوق متحمل می‌شود، و شوق و شادی‌ای که در وصال او می‌یابد، اشاره کرده و با بی‌تفاوتی به سرزنش‌ها و غم‌های دیگران، تنها به عشق خود متعهد است. او به وفاداری خود در عشق و زحماتش برای پیشرفت در این راه تاکید می‌کند و در نهایت با استفاده از تصاویری زیبا از عشق، اضطراب و تلاش‌های خود را برای رسیدن به معشوق توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: ما جان‌مان را برای آن چهره زیبا قربان میکنیم و در میان مه، با چشم‌دوختن به او، از روی آرزو و اشتیاق، به او می‌نگریم.
هوش مصنوعی: بدون او، مانند عادت کسانی که دچار عشق و شیدایی هستند، همیشه از درون دلم آتش و جوش و خروش دارم.
هوش مصنوعی: برای اینکه در روزهای خوشی و وصل او شراب شادی بنوشیم، هر شب هزاران جرعه غم را می‌نوشیم.
هوش مصنوعی: اگر نقره‌ای بیاید یا طلا به دست ما برسد، باز هم برای محبوب‌مان گوش را به آواز و نغمه‌های دل‌انگیز وقف میکنیم.
هوش مصنوعی: با انتقادات دشمنان و دردی که از دوستان می‌کشیم، صحبت‌های خود را فراموش میکنیم.
هوش مصنوعی: وقتی که نمی‌توانیم به دشمن خود دسترسی پیدا کنیم و جوابش را بدهیم، مجبوریم به شنیدن حرف‌های زیاد او گوش دهیم.
هوش مصنوعی: هر شب در کوی او مثل سگی وفادار می‌دویم و روزها بر زمین دراز می‌کشیم و خاموش هستیم.
هوش مصنوعی: وقتی دشمن مانند گرگی پنهان عمل می‌کند، ما صدای خود را بلند میکنیم تا او را متوجه وجود خود کنیم. در حالی که باید مانند خرگوش، آرام و بی‌صدا باشیم تا خواب آرامی داشته باشیم و در امان بمانیم.
هوش مصنوعی: هر شب به یاد دوست، با تصور او در آغوش کسی دراز می‌کشیم و لذت می‌بریم.
هوش مصنوعی: در حالت شور و نشاط، پوشش خود را مانند پیراهنی که از عشق به معشوق زیبا پاره شده، به تن میکنیم.
هوش مصنوعی: هر روز مانند سیف، از دل‌های ارزشمند گنج‌هایی پنهان را کشف میکنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چندان ز خلق درد ترا گوش میکنیم
کاحوال درد خویش فراموش میکنیم
پیش بتان بخدمت اگر دست بسته ایم
دست خیال باتو در آغوش میکنیم
ما را مران ز شکر خود چون مگس به تیغ
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.