... عمر گفت بس کن فسانه همی

مپیمای راه بهانه همی

به جز تو هماورد این نامدار ...

... پی یاری آن یل نامجوی

به همراهشان بنده ی سعد نام

ز فرخنده داماد خیرالانام ...

... به دست اندرش دست شد سوی شاه

بزد شاه رابوسه برخاک راه

عروس وهب گفت کای شهریار ...

... دمی از تو خوشنود گردم که سر

ببازی به راه شه تاجور

ز نزدیک مادر به درد و محن ...

... همی ریخت سرها چون برگ درخت

هم او کشته آمد به راه خدا

به شه کرد جان وسرخود فدا ...

... برهنه کنی پیش شمشیر و تیر

بدو گفت عابس که درراه دوست

همان به چو مغز اندر آیم ز پوست

چنین می پسندد مرا عشق یار

تن و جان دراین راه ناید به کار

بگفت این وزد خویش رابرسپاه ...

... ز یزدان بدین نامداران درود

که در راه دین بیم جانشان نبود

... همه دوده را در دل این آرزوست

که جان را ببازند در راه دوست

در آغازشان گر نشد بخت یار ...

... کنم جان خود برخی شهریار

جهان بین مسلم به راه من است

به دیدار من چشم او روشن است ...

... به فرزانه فرزند مسلم نگاه

بزد اسب تا گیردش راه تنگ

سپهدار زاده ندادش درنگ ...

... بدین سخت انده نیم پایدار

چو ما را جز این راه درپیش نیست

اگر زودتر درد و غم بیش نیست ...

... ز مویش شمیم رسول ص زمن

چو از راه دور آن برو جوشنا

بدیدند مردان شیراوژنا ...

... دژم گشت و لب رابه دندان گزید

بیفکند سوی جوان راهوار

به همراه خود برد پانصد سوار

برآن آفتاب سپه شکوه ...

... ز سویی غلام سرافراز شاه

دلیرانه بر تبحری بست راه

دو مرد دگر نیز با تیغ کین ...

... ابر پیش زین تکاور گرفت

چو لختی بدین گونه پیمود راه

که او را برد نیمه جان نزد شاه ...

... دمان تاخت مانند آذر گشسب

عنان یکی باره ی راهوار

به دست اندر آمد سوی کارزار ...

... بنوشید از و گفت نا استوار

بزد باره و راه بر وی ببست

بخواباند بر کتف او تیغ و دست ...

... ز دنبالت ای ماه خرگاه عشق

به سر می سپارم همی راه عشق

زداماد ناشاد چون نو عروس ...

... ازین بیش بر جانم آتش مزن

مرو راه بر خویش از غم نهیب

بخواه و ز دادار کیهان شکیب ...

... چو جان جای کرده ست اندر تنت

که از راه دین روی برکاشتی

بریدی ز حق رشته ی آشتی ...

بزد بوسه داماد بردست شاه

به زاری سوی خیمه پیمود راه

درخشنده خورشید گیتی فروز ...

... که بگرفت دامانش دخت امام

همی رفت با او خروشان به راه

همی برکشید از دل خسته آه ...

... مرا خوش ز خجلت رها ساختی

که در راه جانان فدا ساختی

به خرم بهشت اندرت سور باد ...

... ستم پیشه وسست پیمان نه ای

به سوی منت مرگ بربست راه

زخون کرد آکنده راه نگاه

بگریم برآن جسم صد چاک تو ...

... کند آشکارا به خلق جهان

که بر راه حق رفت بایدچسان

چسان دست مردی برافراشتند ...

... نگفتی مرا مادری نیز هست

نگفتی که باشد دو چشمش به راه

برفتی و روزش نمودی سیاه ...

... شنو تا چه فرمود اینجا امام

ابو حمزه کاو عارف راه بود

زاسرار دین حق آگاه بود