در عالم پر علم سفر خواهم کرد

وز عالم پر جهل گذر خواهم کرد ...

... چون در نگری حقه تهی افتاده است

یک ره همه از سفر فروآسایند

پیوسته به چشم دل نظر باید کرد

وانگه به درون جان سفر باید کرد

خواهی که به زیر خاک خاکی نشوی ...

... هم بر سر خویش خاک بر خواهی کرد

چندان که درین پرده سفر خواهی کرد

حیرانی خویش بیشتر خواهی کرد

چندان که مرا عقل و بصر خواهد بود

در تیه تحیرم سفر خواهد بود

امروز درین شیوه که من میبینم ...

ای از تن منقلب گذر ناکرده

جان را به سفر اهل بصر ناکرده

گوهر نشوی تا سفر جان نکنی

گوهر نشود قطره سفر ناکرده

از جزو به سوی کل سفر باید کرد

وز کل به کل نیز گذر باید کرد ...

... از خویش مرو برون وآواره مباش

در باطن خویش کن سفر چون مردان

اهل نظری تو اهل نظاره مباش

بنشستهای و بسی سفر داری تو

هر ذره که هست ره گذر داری تو ...

گر در سفر یگانگی خواهی بود

از جمع چرا کرانگی خواهی بود ...

... تنبیه نمیاوفتد این غافل را

مشکل سفری است ای دل غافل در پیش

چه ساختهای این سفر مشکل را

تا کی به هوس چاره بهبود کنیم

کان به که خوشی عزم سفر زود کنیم

چون عمر عزیز بود سرمایه ما ...

چون دیده سپید شد نظر چند کنیم

چون راه سیه گشت سفر چند کنیم

زانجا که نشان نیست نشان چند دهیم ...

چندان که دل من به سفر بیش درست

ره نیست چو او به جوهر خویش درست ...

گر در همه عمر در سفر خواهی بود

همچون فلکی زیر و زبر خواهی بود ...

شمع آمد و گفت این سفر افتاد مرا

کز رفتن آن صد خطر افتاد مرا ...

... ازین محنت سرای تن گذر کن

بسوی عالم وحدت سفر کن

یقین میدان که تو از بهر اویی ...

... دگر خواه آنکه ره در پیش گیری

بسوی حق سفر در خویش گیری

ببری از خود و با او کنی وصل ...

... ولی از جوهر دنیا حذر کن

به جوهر خانه دریا سفر کن

که تا بینی که غواصان کیانند ...

... فراموشت شد آن آباد گلشن

بخود بازآی و عزم آن سفر کن

بمحسوسات بر یکسر گذر کن ...