... ساقی و حریف و جام می جمله وی است

دریا و حباب و موج آبست بر ما

خود جام حباب خالی از آب کی است

یاری که چو ما غرقه دریا گردد

از ما باشد به سوی مأوا گردد ...

... ما موج و حباب و قطره بودیم ولی

جمع آمده ایم و جمله دریا شده ایم

... تا خاک در خانه او وا گردیم

چون آب روان روی به دریا داریم

دریا بودیم و باز دریا گردیم

در بحر در آ در یتیم از ما جو

آن در یتیم از چنین دریا جو

اسمای اله گنج بی پایان است ...

در بحر در آ و عین ما از ما جو

آن در یتیم را در این دریا جو

گویی که کجا مراد خود خواهم یافت ...

... شایسته تخت پادشاهی نشوی

تا غرقه دریا نشوی همچون ما

داننده حال ما کماهی نشوی

دره بیضا ز بحر ما طلب

آنچنان گوهر ازین دریا طلب

عین ما جویی به عین ما بجو ...

دره بیضا ز بحر ما طلب

آن چنان گوهر از این دریا طلب

عین ما جویی به عین ما بجو ...

... ور یکی خوانی بخوان کان قول ماست

از حباب و موج و دریا آب جو

غیر آبی در نظر دیگر که است

با محیط عشق او دریا بر ما شبنمی است

چشمه آبی چه باشد هفت دریا شبنمست

عارف دریادلی گر دم ز دریا می زند

هفت دریای خوشی اما بر ما شبنمست

عین ما این سخن چو با ما گفت

قطره را جمع کرد و دریا گفت

سخن از عقل ما نمی گوییم ...

با محیط عشق او دریا بر ما شبنم است

چشمه آبی چه باشد هفت دریا شبنم است

عارفی دریادلی کو دم ز دریا می زند

هست دریای خوشی اما از آنجا شبنم است

... ور یکی خوانی بخوان کان قول ماست

از حباب و موج و دریا آب جو

غیر آبی در نظر دیگر کجاست

عین ما این سخن چو با ما گفت

قطره را جمع کرد و دریا گفت

سخن از عقل ما نمی گوییم ...

... گوهر در یتیم از ما بجو

زان که عین ما ازین دریا بود

... بود و هم نابود آنجا کی بود

هفت دریا غرقه اند در بحر او

بلکه اسم و رسم و دریا کی بود

... بود و هم نابود آنجا کی بود

هفت دریا غرقه اندر بحر او

بلکه اسم و رسم دریا کی بود

گوهر در یتیم از ما بجو

زان که عین ما از این دریا بود

کون جامع جمله اسما بود ...

... بلکه با اسما مسمی را نگر

خوش بیا با ما درین دریا در آ

بحر را می بین و در دریا نگر