بهر گشایش پل دختر وزیر راه

سوی میانه رفت و رها کرد خانه را

با دست همتش پل دختر گشاده گشت

یعنی گشود راه دخول میانه را

... گوش ها را در زمان حق شنیدن پنبه اند

چشم ها را در مقام راه دیدن نشترند

همچو رهزن هرکه را یابند دور از قافله ...

... چهره مام وطن را زینت و زیور بود

آنکه از راه خیانت سرور جمعی شده است

زان بود ارباب کان ارباب را نوکر بود ...

... او ز تیر مژگان جان ستاند

من به راه جانان جان فروشم

چون آن آتشین لب می در سبو نیست ...

... کرده پریشانم پریشان موی تو ای گل

روزی که دادم جان و دل در راه تو از کف دردا نبودم باخبر از خوی تو ای گل

آخر روا نیست ای یار جانی ...

الا ای رهگذر کز راه یاری

قدم بر تربت ما می گذاری ...