بخار دریا بر اورمزد و فروردین

همی فرو گسلد رشته های در ثمین ...

... چه آنکه گوید من بشمرم فضایل تو

چه آنکه گوید دریا تهی کنم بدهن

بهیچگونه سخن در محل تو نرسد ...

... بخواهد روز جنگ و روز جولان

یکی دریا کند صحرای آموی

یکی صحرا کند دریای عمان

بپیمان تیر چرخ و تیر ناوک ...

... اگر گوهر فشانی روز رادی

عجب نبود که تو دریا بیانی

برسم نیک تو منسوخ گردد ...

بیک خدنگ دژ آهنگ جنگ داری تنگ

تو بر پلنگ شخ و بر نهنگ دریا بار

سخاوت تو ندارد درین جهان دریا

سیاست تو ندارد بر آسمان بهرام

دریا گر آن بود که بدو در گهر بود

دریاست مدح گوی خداوند را دهان

در زیر امر اوست جهان و جهان خود اوست ...

تنی چند از موج دریا برست

رسیدند نزدیکی آبخوست

ز دریا بخشکی برون آمدند

ز بر بر سوی زیفنون آمدند

همانگه سپاه اندر آمد بجنگ

سپه همچو دریا و دریا چو گنگ

... که بسیار گردد بیکبار اوی

بیابان از آن آب دریا شود

که ابر از بخارش ببالا شود

شدم به دریا غوطه زدم ندیدم در

گناه بخت منست این گناه دریا نیست

منصور حلاج آن نهنگ دریا

کز پنبه تن دانه جان کرد جدا ...

گردون کمری ز عمر فرسوده ماست

دریا اثری ز اشک آلوده ماست

دوزخ شرری ز رنج بیهوده ماست ...

... هرچند گناه ماست کشتی کشتی

غم نیست که رحمت تو دریا دریاست

... عاقل بگمان که دشمنست این یا دوست

دریا به وجود خویش موجی دارد

خس پندارد که این کشاکش با اوست

... هر چند ترا بر جگر آبی نبود

دریا دریا خون جگر باید خورد

من صرفه برم که بر صفم اعدا زد

مشتی خاک لطمه بر دریا زد

ما تیغ برهنه ایم در دست قضا ...

... افتاده به گریه خلق بس کن بس کن

دریا به شهید کربلایت سوگند

... پنداشت رسد به منزل وصل تو زود

گامی دو سه رفت و راه را دریا دید

چون پای درون نهاد موجش بربود