سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۴۷ دل کیست که گوهری فشاند بی تو یا تن که بود که ملک راند بی تو حقا که خرد راه نداند بی تو جان زهره ندارد که بماند بی تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به احساس ناتوانی و وابستگی عمیق به محبوب اشاره دارد. شاعر به این موضوع می‌پردازد که هیچ‌کس نمی‌تواند به تنهایی یا با ارزشی واقعی زندگی کند، چرا که وجود محبوب ضروری و حیاتی است. به عبارتی، زندگی بدون محبوب بی‌معنا و ناقص است.
هوش مصنوعی: دل کیست که بدون تو بتواند جواهرات عشق را ابراز کند و یا چه کسی هست که بدون تو بتواند به مقام حقیقی و سلطنت دست یابد؟
هوش مصنوعی: واقعاً که عقل نمی‌تواند راهی پیدا کند و بدون تو، زندگی جرأت ادامه یافتن ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل کیست که گوهری فشاند بی تو
یا تن که بود که ملک راند بی تو
واله که خود راه ندارد بی تو
جا ن زهره ندارد که بماند بی تو
دل کیست که گوهری فشاند بی‌تو
یا تن که بود که ملک راند بی‌تو
و اللَّه که خرد راه نداند بی‌تو
جان زهره ندارد که بماند بی‌تو
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.