الهی از کَرَم تو همین چشم داریم و از لطف تو همین گوش داریم بیامُرز ما را که بس آلوده ایم به کردار خویش بس درمانده ایم به وقت خویش بس مغروریم به پندار خویش بس محبوسیم در سرای خویش باز خوان ما را بکَرم خویش بازده ما را باحسان خویش.
دل کیست که گوهری فشاند بی تو
یا تن که بود که ملک راند بی تو
واله که خود راه ندارد بی تو
جا ن زهره ندارد که بماند بی تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، طلب بخشش و رحمت الهی ابراز شده است. شاعر از خداوند می‌خواهد که با کرم و لطف خویش، او و دیگران را که به خاطر اعمال ناپسندشان آلوده و درمانده‌اند، ببخشد. او به محدودیت‌های خود در فهم و خودبینی اشاره می‌کند و از خداوند می‌خواهد که به خاطر بخشش و احسانش، او را نجات دهد. در ادامه، شاعر به وابستگی و نیاز خود به خداوند اشاره می‌کند و می‌گوید که بدون وجود خداوند، هیچ چیز و هیچ کس ارزش و قدرتی ندارد.
هوش مصنوعی: خداوند، ما تنها به چشم و گوش تو نیازمندیم و از الطاف تو بهره‌مند هستیم. ما را ببخش که به اعمال خود آلوده‌ایم و در زمان خود درمانده‌ایم. به خودبینیم مغروریم و در بند دنیای خود محبوس شده‌ایم. دوباره به ما توجه کن و از رحمت خود به ما عطا کن.
هوش مصنوعی: دل کیست که بی تو احساس ارزشمندی کند یا کسی که بدون تو بتواند کنترل دنیا را در دست بگیرد؟
هوش مصنوعی: عاشق به قدری دیوانه است که بدون تو نمی‌تواند راهی پیدا کند و زهره‌ای (از گلی زیبا) هم نمی‌تواند در absence تو دوام بیاورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.