سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷۹ گیرم ز غمت جان و خرد پیر کنم خود را ز هوس ناوک تقدیر کنم بر هر دو جهان چهار تکبیر کنم شایستهٔ تو نیم، چه تدبیر کنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از درد و غم خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که اگرچه ممکن است جان و عقل خود را فدای غم کرده و به تقدیر ناامیدانه تن در دهد، اما در نهایت باید برای معشوق خود، که شایسته بهترین‌هاست، تدبیری شایسته بیندیشد.
هوش مصنوعی: اگر بخواهم از غم و اندوه تو خود را بکشیم و به خاطر عشق و تقدیر، خود را از هوس‌ها و آرزوهای بی‌جا رها کنم.
هوش مصنوعی: برای تو که شایسته ستایش هستی، حتی اگر چهار بار هم در برابر تمام جهان تکبیر بگویم، باز هم کافی نیست. پس چه باید کرد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر بر سر نفس عقل را میر کنم
بر گردن او زتوبه زنجیر کنم
زنجیر گسل کند چو مرداری دید
با این سگ بی ادب چه تدبیر کنم
گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم
در گردن او ز توبه زنجیر کنم
زنجیر دران شود چو بیند مردار
با این سگ هار من چه تدبیر کنم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.