|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عمیق‌ترین احساسات محبت و فداکاری است. شاعر در حال ابراز عشق و ارادت به دوستش است و از او می‌خواهد که محبتش را بپذیرد. او از تحمل سختی‌ها و ستم‌های ناشی از عشقش سخن می‌گوید و به خاطر دوستی‌اش آماده است تا هر نوع رنج و فداکاری را تحمل کند. در نهایت، او از دوستش می‌خواهد که به او رحم کند و دیگر به او ستم نکند.
هوش مصنوعی: من در کنار قبر تو نشسته‌ام، ای دوست. به در خانه‌ات می‌آیم، ای دوست.
هوش مصنوعی: آنهایی که زیبایی و فخر را با خود دارند، به تو و به وجودت افتخار می‌کنند، ای دوست.
هوش مصنوعی: به خاطر تو، ای دوست، که تصمیم به کشتن من داری، من با این وضعیت کنار آمده‌ام.
هوش مصنوعی: دوست عزیز، من دیگر چاره‌ای جز این ندارم که تو را ببخشم و حتی برایت از خون خودم هم گذشتم. اکنون چه کاری می‌توانم انجام دهم؟
هوش مصنوعی: دوست عزیز، آیا می‌دانی که دیگر نمی‌توانم بیشتر از این بار ستم و ناملایمات تو را تحمل کنم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.