گنجور

 
سام میرزا صفوی

برادر کهتر اوست و در اطوار بهتر از او سلیقه اش در شعر و سیاق روان، طبعش از این مطلع معلوم توان کرد :

در دشت غم، آه درون، کرده است سرگردان مرا

چون گرد بادی کآورد، در چرخ مشتی خاک را