هوش مصنوعی: این شعر به این مضمون می‌پردازد که اگر کسی به دنبال خداست، باید ابتدا به درون خود نگاهی بیندازد، چرا که خداوند از وجود او جدا نیست. با خودآگاهی و درک صحیح از خود، می‌توان به خدا نزدیک شد و او را در خود حس کرد. در واقع، شناخت خود مقدمه‌ای برای شناخت خداست.
احسان در ۱۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ دی ۱۳۸۹، ساعت ۱۹:۳۰ نوشته:
با سلام. احساس میکنم مصراع آخر شعر به خدا نیست، بلکه خدا است. به شرح ذیل: کاقرار نمایی به خدایی خدا --- پاسخ: دوستانی که به دیوان سلمان دسترسی دارند، درستش را اطلاع دهند.
سمیرا در ۱۲ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۱۱ نوشته:
الهام جان با پوزش باید برای سپوزش به بخش کنیزک و خاتون مولانا مراجعه کنید چند سپارش هم دارم نخست اینکه بجای ... بگو نایزه چون فردوسی بکار برده است دوم کمی هم ناروراست تر باشید در این موارد چون از فاش بودگی و برهنگی کار می کاهد و نیز غامی و ضعف نیروی خرد ادم را می پوشانید به هر سو
امین کیخا در ۱۲ سال قبل، سه‌شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۲۸ نوشته:
خدا ریخت کاهیده خداوند می باشد که پیشتر حاوند بوده است چنانچه به کردی و لری هنوز حاون را به معنای صاحب به کار می بریم . و خداوند معنای فرگان ( original) أش صاحب است .
مجتبی آموزگار در ۶ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ دی ۱۳۹۷، ساعت ۱۶:۴۶ نوشته:
همین رباعی به عنوان رباعی شماره‌ی 1 در رباعیات شاه نعمت‌الله ولی آمده است. به دلیل نداشتن آگاهی در این زمینه نمی‌دانم که این رباعی در اصل متعلق به کدام یک از این دو بزرگوار است.
مجید در ۵ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۲۲ آذر ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۱۲ نوشته:
با سلام با توجه به مبانی توحیدصمدی قرآنی یاهمان وحدت شخصی وجود مصراع آخر شعر کاملا درست هست .(در توحید عددی که حق را جدای از خلق میدانند باید" به" حذف شود) آنان که طلبکار خدائید خدائید......بیرون زشما نیست شمائید شمائید این همه کثرت بی حد که ازاین سو بینی....یک تجلی است از آن سو بشمار آمده است همه جا جلوه مستانه ی جانانه ی اوست....حیف بر مردمک دیده غبار آمده است
صبور ادیب زاده در ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۲۸ نوشته:
خیلی از رباعی هایی که اکنون می شنویم و در بعضی یا حتی بسیاری از منابع منسوب به خیام است، از شاعران دیگر بعد از خیام است اما چون حکیم عمر بن ابراهیم خیام، در رباعی سرایی متقدم بوده است، هر شاعر دیگری که رباعی چشمگیری سروده است به نام خیام ثبت شده است؛ از جمله همین رباعی سلمان ساوجی یا رباعی «برخیز و مخور غم جهان گذران» که شنیده ام از کمال الدین اسماعیل اصفهانی است و صحت انتساب بعضی رباعی ها از این دست به خیام جای تردید دارد. ضمناً چون یک خواننده ای یک شعری را با ذکر نام شاعر دیگری خوانده است، نمی توان شعری را به شاعری نسبت داد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به این مضمون می‌پردازد که اگر کسی به دنبال خداست، باید ابتدا به درون خود نگاهی بیندازد، چرا که خداوند از وجود او جدا نیست. با خودآگاهی و درک صحیح از خود، می‌توان به خدا نزدیک شد و او را در خود حس کرد. در واقع، شناخت خود مقدمه‌ای برای شناخت خداست.
هوش مصنوعی: ای کسی که در جستجوی خدا هستی، از خودت شروع کن. خدا از تو جدا نیست و به درون خودت مراجعه کن تا او را بیابی.
هوش مصنوعی: ابتدا به درون خود نگاهی کن، زیرا وقتی به خودت پی ببری، به خدا نزدیک‌تر می‌شوی و او را بهتر درک می‌کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.