احسان نوشته:

با سلام. احساس میکنم مصراع آخر شعر به خدا نیست، بلکه خدا است. به شرح ذیل:
کاقرار نمایی به خدایی خدا
—
پاسخ: دوستانی که به دیوان سلمان دسترسی دارند، درستش را اطلاع دهند.

👆☹

علیرضا درانی نوشته:

اصلاح شود:
کاقرار نمایی به خداییِ خدا

👆☹

Nazanin نوشته:

سلام
با توجه به وزن مصرع اول بیت دوم, همان ” خدایی به خدا ” درست میباشد!
موفق باشید
خدانگهدار

👆☹

ماریا نوشته:

به نظرم مصرع آخر
“کاقرار نمایی”اشتباه و
“که اقرار نمایی”
صحیح است.

👆☹

الهام نوشته:

چه کسی ک… کلفت برای …
—
این نظر بی‌ادبانه به این شکل جهت معلق نماندن پاسخ ادیبانه‌ای که بعداً داده شده نگه داشته شد و پاک نشد.

👆☹

سمیرا نوشته:

الهام جان با پوزش باید برای سپوزش به بخش کنیزک و خاتون مولانا مراجعه کنید چند سپارش هم دارم نخست اینکه بجای … بگو نایزه چون فردوسی بکار برده است دوم کمی هم ناروراست تر باشید در این موارد چون از فاش بودگی و برهنگی کار می کاهد و نیز غامی و ضعف نیروی خرد ادم را می پوشانید به هر سو

👆☹

رسته نوشته:

ای آنکه تو طالب خدایی به خود آ // از خود بطلب، کز تو جدا نیست خدا

اول به خود آ، چون به خود آیی به خدا // کاقرار نمایی به خدائیِ خدا

منبع : نسخۀ چاپی منصور مشفق ۱۳۳۶

👆☹

امین کیخا نوشته:

با سپاس از فروکاست ازرمدارانه پیغام الهام .

👆☹

امین کیخا نوشته:

خدا ریخت کاهیده خداوند می باشد که پیشتر حاوند بوده است چنانچه به کردی و لری هنوز حاون را به معنای صاحب به کار می بریم . و خداوند معنای فرگان ( original) أش صاحب است .

👆☹

آموزگار نوشته:

همین رباعی به عنوان رباعی شماره‌ی ۱ در رباعیات شاه نعمت‌الله ولی آمده است. به دلیل نداشتن آگاهی در این زمینه نمی‌دانم که این رباعی در اصل متعلق به کدام یک از این دو بزرگوار است.

👆☹

مجید نوشته:

با سلام
با توجه به مبانی توحیدصمدی قرآنی یاهمان وحدت شخصی وجود مصراع آخر شعر کاملا درست هست .(در توحید عددی که حق را جدای از خلق میدانند باید” به” حذف شود)
آنان که طلبکار خدائید خدائید……بیرون زشما نیست شمائید شمائید
این همه کثرت بی حد که ازاین سو بینی….یک تجلی است از آن سو بشمار آمده است
همه جا جلوه مستانه ی جانانه ی اوست….حیف بر مردمک دیده غبار آمده است

👆☹