صغیر اصفهانی
»
دیوان اشعار
»
ماده تاریخ‌ها و قطعات مناسبتی
»
شمارهٔ ۷۰ - تاریخ فوت مرحوم میرزا حسن المتخلص بآتش
دریغا ز آتش که بر خرمن جان
بیفروخت ما را فراق وی آتش
دریغا ز طبع چو آبش که از آن
به جای سخن ریخت پی در پی آتش
صغیرش به تاریخ رحلت بگفتا
بیفشرد ناگه به فصل دی آتش
۱۳۴۶
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و آتش فراق معشوق می‌گوید. او می‌نالد که چگونه جدایی از معشوق، به جانش آتش می‌زند و طبع او را به اشک می‌آورد. همچنین به سرنوشت ناگهانی و تلخ نزدیکی هنگام زندگی اشاره کرده و بیان می‌کند که در نهایت، مرگ و جدایی به سراغش آمده است. تاریخ این شعر به سال ۱۳۴۶ اشاره دارد.
هوش مصنوعی: آه که چقدر دردناک است آتش جدایی او که جان ما را به آتش می‌کشد.
هوش مصنوعی: چقدر افسوس که طبیعت مانند آبی است که به جای کلام، مدام آتش می‌سوزاند.
هوش مصنوعی: کوچک‌ترش به تاریخ فوتش گفت که ناگهان در فصل دی، شعله‌ای به وجود آمد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.